Tonke Dragt: Dichtbij, ver van hier

In het prentenboek Dichtbij, ver van hier, laat Tonke Dragt ons (ver)dwalen in de wereld, ‘De sneeuwbui is net begonnen, je bent je huis uit gegaan en loopt lukraak over wegen en straten. Stil! Sla maar lukraak een weg in en raak die kwijt.’

Al dwalend begint een besef van tijdloosheid en vergetelheid op te komen. ‘Je bent weer alleen, geniet van je wandeling , loopt door, maar nergens naar toe, je denkt niet aan je huis of aan je thuis en het blijft sneeuwen en de vlokken worden groter, vallen dichter op elkaar en opeens weet je, voel je: Ik heb zeeën van tijd.’Je wilt op je horloge kijken en …dan is er niets te zien! Een lege wijzerplaat, de cijfers zijn onzichtbaar, de wijzers zijn weg.

En zijn we op weg naar een andere wereld, een andere dimensie: De Januaraanse ambasade.
‘Hier zul je er nooit aan twijfelen dat je je eigen wereld hebt verlaten. Als je binnen bent gebleven, leef je nu binnen in een andere wereld, zelfs in een andere ruimtetijd. …Nu wil je wellicht wel naar huis…maar die Zeeën van tijd zijn er nog steeds, juist omdat je horloge stilstaat, je kan dus best op weg zijn naar de Januaraanse ambassade.

De Januaraanse ambassade herbergt bijzondere gasten, ‘Ik ben het Galgekind en ken alle wegen, nou ja bijna alle, …ik stuur je mijn vriend Marsjan, op zijn motor met een mandje voor de poes. Donker Marsjan is 2 meter lang en indigoblauw. Het Galgekind speelt graag met touwtjes in zijn handen. …Kijk hier zie de kattenkop en die is, als ik 2 vingers beweeg, net zo vlug foetsie als Schrödingers kat.*

Al lezend kwam ik los van mijn eigen wereld, dwaalde ik, liet ik de tijd los en kwam terecht in deze andere wereld vol techniek, natuurwetenschappen en bijzondere gasten. Die geestverruimende ervaring ken ik uit een andere wereld, dichterbij en ook vol met bijzondere gasten en kennis van natuurwetenschappen en techniek.

Mijn bibliotheek. Dwalend door de ruimte, me laven aan herkenning met een boek, schrijver, een onderwerp in me opnemend, ondertussen de tijd vergetend en genietend van mijn zwerftocht Ben ik u daar tegengekomen? Oh, pardon ik vergat te groeten, ik ging op in een nieuwe dimensie. U vergeeft het me vast wel vanuit uw eigen sterrenstelsel.

* Schrödingerskat is een gedachtenexperiment uit de kwantummechanica, waarbij een kat in een afgesloten box zit, met een radioactief atoom, een geigerteller, een hamertje en een flesje vergif. Afhankelijk van de splitsing van het atoom, wordt door het stralingsdeeltje via de geigerteller het hamertje in beweging gebracht, die vervolgens het flesje gif kapot slaat. Terwijl de kat zich in de afgesloten box bevindt, bestaat voor ons zowel de optie dat hij dood als levend is.