In een vorig stukje besprak ik het al als een voornemen ... het is nu achter de rug:Onlangs exposeerde ik enkele schilderijen in eigen huis. Aanleiding: een buurtinitiatief waarbij iedereen zijn/haar creatieve kanten mocht tonen. Ik vond het best spannend en achteraf .... leuk om te doen.
Beetje lastig was de combi dat ik zelf 'open huis' hield maar gelijktijdig nieuwsgierig was naar wat andere mensen letterlijk en figuurlijk 'in huis' hadden. Af en toe hing ik daarom een 'even weg' bordje op om zelf rond te gaan kijken. Ik bleef altijd onderweg: een koortsachtige drang naar huis te gaan als ik bij anderen was en omgekeerd de drang om bij anderen te kijken als ik weer thuis was.
Meest onthullend vond ik het volgende: terwijl ik in mijn dagelijkse werk oprecht dienstbaar tracht te zijn naar klanten en collega's, ontpopte ik me als 'kunstenaar' als een onbeschaamde narcist, verontrustend overtuigd van mijzelf. Kennelijk koester ik twee zielen in mijn borst: de verlegen maar niet bescheiden ‘kunstenaar’ die zich een weg naar buiten baant en daarnaast de bescheiden mens die zich vooral nuttig wil maken. Valse bescheidenheid?
B.Logger …
No comments:
Post a Comment