Het verhaal van Nederland

Hoe geef je anno 2012 vorm aan onze gemeenschappelijke vaderlandse geschiedenis? Deze vraag werd begin dit jaar in de Volkskrant gesteld. 

Als het klopt dat we iets kunnen leren van de geschiedenis zou ik zeggen: doe maar geen nationaal museum.

Laten we beginnen met de vaststelling dat je niet moet uitgaan van slechts één vorm maar van meerdere vormen. Want zoveel mensen, zoveel zinnen en dus zoveel vormen. Die kun je vervolgens combineren: dus (audio)visueel, voorwerpen, geuren en kleuren, op echte plaatsen maar ook via internet. Zo doe je dat tegenwoordig.

Het verhaal van Nederland is onder andere ligging: het verhaal van een rivierdelta. Ons verhaal begint dus op een parkeerplaats ergens in die delta.

Je parkeert en wandelt richting de schoorsteen van een oude steenfabriek. Die schoorsteen is zodanig beschilderd dat je perfect de geologische structuur van ons land kunt aflezen. Aan de voet zie de oudste geologische periode aan de top de jongste. Dat zie je zowel aan de buitenkant (tevens klimwand) als aan de binnenzijde van de toren. Klimmend of met een lift reis je door de geologische tijd. Bovenaan wordt je beloont met een hallucinerend uitzicht over water en uiterwaarden. Verlaten steenfabrieken plegen immers in de buurt van  rivieren te liggen! Je kunt terug met de lift of abseilen: voor elc wat wils.

Via een andere route loop je terug naar je vervoermiddel: dit is een 'tijdlijn' wandeling waarin je ervaart hoelang de prehistorie duurde en hoe kort onze geschiedenis. Bordjes ondersteunen je gevoel van tijd, bezoekers krijgen tablets mee waarbij stem en beeld je door de (pre)historie voeren.

Mocht hier wegens overweldigend succes een horeca gelegenheid verrijzen dan lijkt mij dat daar historische maaltijden en hapjes geserveerd dienen te worden (daartoe reken ik zeker poffertjes en pannenkoeken) Een speeltuintje voor kinderen lijkt mij prima maar uitsluitend met historisch speeltuig. Uiteraard bevindt deze uitspanning zich in de steenfabriek.